จากการค้นพบตัวนำไฟฟ้ายิ่งยวดหรือเรียกว่า Superconductor ซึ่งเป็นปรากฏการณ์ที่ความต้านทานทางไฟฟ้าของวัสดุมีค่าเป็นศูนย์และเส้นแรงแม่เหล็กถูกผลักออกจากตัวนำยิ่งยวดซึ่งเกิดขึ้นเมื่อตัวนำยิ่งยวดถูกทำให้เย็นลงต่ำกว่าอุณหภูมิหนึ่ง เรียกว่าอุณหภูมิวิกฤต (T_c) โดยทฤษฎีดังกล่าวถูกค้นพบโดย ศาสตราจารย์ ไฮเกรย์ คาร์เมริ่ง ออนเนส (Mr.Heike Kamerlingh Onnes) นักฟิสิกส์จากมหาวิทยาลัยไลเดน ประเทศเนเธอแลนด์  โดยการค้นพบดังกล่าวเกิดขึ้นโดยการศึกษาความต้านทานทางไฟฟ้าของโลหะปรอทแข็งที่อุณหภูมิต่ำโดยใช้ฮีเลียมเหลวเป็นตัวทำความเย็น ซึ่งการค้นพบดังกล่าวทำให้ศาสตราจารย์ ออนเนส ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ ในปี ค.ศ.1913 นับเป็นการค้นพบเป็นครั้งแรกของโลก โดยหลักการและทฤษฎีการค้นพบดังกล่าวถูกนำมาพัฒนาและต่อยอดการพัฒนาอีกมากมายและเกิดการค้นคว้าวัสดุที่สามารถเกิดเป็นสภาวะตัวนำยิ่งยวดได้อีกหลายวัสดุ รวมทั้งสายส่งไฟฟ้าและตัวเก็บไฟฟ้าในเวลาต่อมา